Een van de fundamentele inzichten die de 3 Principes biedt, is dat we onze eigen realiteit creëren via onze gedachten. Wat we van binnen denken creëert wat we waarnemen en ervaren, niet wat er van buiten op ons afkomt.
Het is een misverstand dat onze ogen een camera zijn die vastlegt wat er daadwerkelijk is.In werkelijkheid projecteren we onze gedachten op de buitenwereld en ervaren onze projectie. En soms gaan we daarin nog een stap verder en veroorzaken we een psychologisch Droste-effect. Je herkent het vast: “Ik denk dat zij denkt dat ik X denk. Waardoor zij Y denkt en daarom kan ik beter Z doen zodat zij niet Y denkt maar A”.
We hebben (vaak ongemerkt) bergen gedachten over wat een ander denkt over hoe wij denken. Er komt vaak geen einde aan het Droste-effect dat we op die manier weten te creëren. Omdat we geloven in die eerste aanvankelijke gedachte “hij denkt nu vast…” En die niet loslaten. Die eerste gedachte over de gedachten van die ander zijn we geneigd totaal geloven, alsof we het vastleggen met een camera en het dus de absolute waarheid is.
Door mee te gaan in dit Droste-effect verspelen we een hoop denkenergie en veroorzaken we ongemerkte stress bij onszelf. De clou om dat te doorbreken ligt in jezelf betrappen op het geloof dat je hecht aan die eerste gedachte. Zodra je die eerste gedachte herkent voor wat hij is, alleen maar een gedachte zonder waarheidsgehalte, hoef je de spiraal van hij-denkt-dat-ik-denk niet meer in. En komen er andere opties tot je beschikking. Zoals stoppen te voorspellen wat een ander denkt en gewoon vragen wat er in hem omgaat. Scheelt je een hoop gis-en denkwerk en bespaart je erg veel energie :-).