Dit artikel zal vooral herkenbaar zijn voor mensen met een enigszins explosief karakter. De types die kunnen ontsteken in woede en ontploffen van frustratie. Van die mensen die vechten waar anderen vluchten of bevriezen. Dergelijke types veroorzaken in relaties met anderen vaak onweer en bliksem die schade berokkent waar dat niet nodig is. Dat vernietigende onweer hoeft niet (en als het toch ontstaat is het veel minder schadelijk) als je kunt herkennen wat er gebeurt.
In dit artikel wil ik je graag laten zien wat er in werkelijkheid gebeurt als jij en je partner (of elke andere persoon waarmee je een relatie hebt) met elkaar in conflict raken. En hoe die conflicten heel gemakkelijk te voorkomen zijn. We starten met een persoon A en een persoon B zodat jij je hierbij elke persoon kunt voorstellen die voor jou van toepassing is.
Maar voor het doel van dit artikel gaan we vervolgens verder alsof het hier gaat om mijn partner en ik. Zodat ik je kan laten zien wat er in werkelijkheid tussen ons gebeurde en hoe dit tot stevig onweer leidde voordat we inzicht hadden in de werking van onze psyche via de drie principes.
A, zoals elke man waar ik ooit een relatie mee had, heeft de gewoonte zijn onderbroek te laten vallen waar hij hem uittrekt. En ik heb daar een gedachte over die in eerste instantie niet veel verder gaat dan:
“Daar ligt alweer een onderbroek”.
Zou ik het daarbij houden, dan is er niks aan de hand. Maar dat doe ik niet. Ik pak de gedachte als het ware beet en ga er meer over nadenken. Ik voeg gedachten toe en maak mijn gedachtenwolk groter:
“En dan verwacht hij zeker dat ik die opruim?”
“Hij houdt te weinig rekening met me.”
“Ik moet hier altijd alles alleen doen!”
Tegen de tijd dat ik een klein gedachtenstormpje heb veroorzaakt in mijn hoofd, ben ik elk perspectief kwijt en denk ik dat het een goed idee is om A op de hoogte te stellen van mijn gedachten. Zodat hij iets kan veranderen (want uiteraard ligt deze situatie volledig aan hem en heeft hij/mijn gevoel op dat moment niets te maken met de gedachtenstorm waar ik inzit).
Mijn woorden raken iets in A waardoor hij op zijn beurt heel veel gedachten krijgt. Die hij uiteraard naar mij toe communiceert, want hé, communicatie is de basis van elke goede relatie, nietwaar?
Zijn woorden wakkeren mijn gedachtenstorm aan.
Het realiteitsgehalte van mijn gedachten is inmiddels ver te zoeken. Maar dat weerhoudt me er niet van om iets terug te zeggen want op dat moment geloof ik totaal dat het waar is wat ik denk. Waarmee ik hem nieuw voedsel biedt voor zijn persoonlijke gedachtenstorm en inmiddels (we weten het niet zeker maar het lijkt erg waarschijnlijk) dingen denkt als “wat een zeikwijf is het toch, daar word je toch gek van?”. Wat, uiteraard, niet echt bevorderlijk is voor onze relatie.
Gelovend in de heilzame werking van communicatie gaan we nog even door met praten en het opblazen van onze gedachtenwolken. Wat natuurlijk maar tot één ding kan leiden als de wolken elkaar uiteindelijk raken:
Onweer en vernietigende bliksem.
De explosie is een feit en elke vorm van communicatie is onmogelijk omdat we beiden zo geloven in wat we denken in onze respectievelijke gedachtenstormen, dat we elkaar alleen nog oordelen en verwijten kunnen toeschreeuwen.
Dat was voordat ik aanraking kwam met de 3 principes. Tegenwoordig doorzien we wat er gebeurt, zijn we ons bewust van hoe onze psyche werkt en is er (bijna) altijd wel iemand die herkent dat er onweer op komst is. En ter plekke stopt om zijn of haar eigen gedachtenwolk serieus te nemen.
Wetende dat onze gedachten wel heel echt lijken doordat ons bewustzijn er geur, kleur en smaak aan geeft, maar dat ze in werkelijkheid totaal onwaar en zelf verzonnen zijn, is het serieus nemen van je gedachtenstorm immers zinloos. Waardoor we zelden nog slecht weer hebben en als het af en toe nog stormt, de wind heel snel gaat liggen.
Meer weten over relaties vanuit drie Principles perspectief? Dit is mijn favoriete boek: The Relationship Handbook door George Pransky.