Vandaag wees mijn vriendin en zakelijke rechterhand me op een voor mij nieuw concept: “overthinkers”. Wat ik begreep van de website die over dit onderwerp schrijft, vragen deze teveel-denkers om een specifieke aanpak door hun omgeving. Als ik de blogartikelen mag geloven met titels als “14 things only overthinkers will understand” en “12 things you need to know before dating an overthinker” dan is dat teveel denken een speciale aandoening.
Ik dacht even dat het een grap was, sarcastisch bedoeld. Maar al snel was me duidelijk dat dit door de lezers van het blog als een serieus probleem gezien wordt, waar je mee moet leren leven.
Nooit geweten dat overthinker een speciale categorie is, een label dat je op jezelf kunt plakken.Ik heb wel altijd geweten dat ik veel dacht. Meer dan goed voor me was. Dat enorme altijd maar denken had zijn voordelen als ik op mijn werk complexe problemen moest analyseren, maar was enorm lastig in andere situaties. Bijvoorbeeld toen ik als puber hele analyses losliet op de vraag wat er zou kunnen gebeuren als ik uit zou gaan met die leuke jongen uit mijn klas of per ongeluk in eigen doel zou schieten als ik laatste man bij voetbal stond in plaats van linksachter. En het deed me ook weinig goed als ik probeerde te analyseren hoe mijn toekomstige carrière zou verlopen. Het teveel aan variabelen en mijn aangeboren aanleg om er nog veel meer variabelen bij te verzinnen, maakte deze vorm van goed kunnen denken eerder een nadeel dan een voordeel.
Het concept van teveel denken snap ik. En ik snap ook dat als je zo’n karaktertrek hebt die je ’s nachts wakker houdt omdat de analyses dan doorgaan, je probeert daar positief mee om te gaan.
Wat ik alleen gigantisch irritant vind, is dat we met zijn allen niet weten dat er 40 jaar geleden al een manier was om dat teveel denken voorgoed te stoppen. Zonder moeite. (Die 40 jaar noem ik omdat Sydney Banks toen met inzichten kwam die behapbaar en toepasbaar maken waar wijzen door de eeuwen heen al naar probeerden te wijzen – de wijsheid/kennis is er dus in werkelijkheid zelfs al veel langer).
Zodra ik inzicht kreeg in hoe wij als mensen werkelijk in elkaar zitten door inzichten in de 3 Principles, stopte het teveel denken, waren de slapeloze nachten voorbij en had er niemand meer speciale adviezen nodig om met mij te daten 😉. Mijn denkvermogen is er nog, maar ik gebruik het nu voornamelijk om echte problemen te analyseren. Er is dus hoop voor al die overthinkers die denken dat ze een lastige handicap hebben ;-).