Mijn nieuwste werktheorie luidt dat de meeste mensen controlfreaks zijn. Ja, jij ook ;-). Het is alleen een iets ander type controle uitoefenen dan je misschien denkt.
We kennen allemaal wel iemand die controlfreak genoemd wordt, omdat ze obsessief het huishouden doet en poetst, in een poging alles in huis onder controle te houden. We kennen ook de mensen die op hun werk alles zelf willen doen om op die manier de touwtjes in handen te houden. Of de ouders die hun kinderen superstreng opvoeden om te voorkomen dat er ook maar iets mis kan gaan.
Wat we vaak niet zien, is de mate waarin we er zelf moeite mee hebben om mee te gaan met de flow van alles wat er is. Op heel veel momenten proberen we die flow bij te sturen of te voorkomen dat iets gebeurt dat we niet willen. Of we trachten te ‘regelen’ dat dat gebeurt wat we wél willen.
Het hele leven bestaat uit een grote rij aaneenschakelingen van kleine voorvalletjes die net even anders lopen dan we van te voren hadden bedacht. En dat ‘net even anders lopen’ proberen de meesten van ons uit alle macht te voorkomen. Het zit in heel kleine dingetjes:
“Als ik straks weg ga kan ik beter een paraplu meenemen voor het geval het gaat regenen” (controle-puntje = “ik wil niet nat worden” – je weet niet eens of het gaat regenen!).
“Als ik nu naar de lunchroom ga, kom ik die potentiële klant misschien tegen” (controle-puntje: “ik kan het toeval beïnvloeden” + “ik vertrouw er niet op dat ik op het juiste moment een klant tegen kom”).
Het is zo’n gewoonte dat het je waarschijnlijk niet eens opvalt hoe vaak je gedachten hebt die eigenlijk gaan over het handmatig bijsturen van de flow van het leven. Het heeft mij in elk geval veel tijd gekost voor ik het enigszins door had en ik zie het op veel momenten nog steeds niet. Alsof we het kunnen, dat bijsturen van het leven…
Eigenlijk is het een arrogantie waar je stil van wordt, dat wij als mensen denken dat we het leven kunnen sturen. Het universum, de aarde, de natuur… het beweegt, groeit en ontwikkelt zonder dat jij en ik daar ook maar iets voor hoeven te doen. Net als ons haar dat groeit, de baby’s die ooit in mijn buik groeiden, de nieuwe moedervlek die ontstaat en het wondje op je vinger dat vanzelf dicht gaat… het gebeurt zonder dat wij er iets voor doen.
Wij hebben NUL invloed, maar wel een hoop eisen over hoe het leven er uit zou moeten zien. Alsof wij dat kunnen beoordelen, hoe het zou ‘moeten’ zijn. Als klein vlekje op een planeet die ronddraait in een zonnestelsel dat onderdeel is van een onmetelijk groot universum weten wij van niks. Dus waarom zou je überhaupt proberen het leven met veel geweld een andere wending te geven?
We maken onszelf wijs dat we wél invloed hebben en proberen controle te pakken op de kleinste dingen – waarschijnlijk om houvast te hebben in een omgeving die dat eigenlijk niet biedt. Dat geeft een bepaalde schijn-rust. Maar het kost ook veel energie en zorgt ervoor dat je ontzettend veel mist.
Het leven is volgens mij makkelijker als we de controle zouden laten varen en er op vertrouwen dat de flow van het leven de juiste is. Waarbij je soms nat wordt en misschien ‘gedwongen’ wordt alsnog een paraplu te kopen… in de winkel waar je toevallig tegen een potentiële klant aanloopt ;-).
Wij weten als mensen helemaal niet wat er zou moeten gebeuren. Wat het beste is of het mooiste dat ons kan overkomen. Daarvoor zijn we een te klein vlekje op een planeet in een zonnestelsel in een universum dat gewoon doordraait, ook zonder ons.
Dan laat ik me maar liever verrassen door het leven en bespaar ik mezelf de energie van het uitoefenen van controle. Geeft weer een hoop tijd en ruimte om leuke dingen te doen… Goh… zou dat misschien de zin van het leven zijn… gewoonweg genieten?!