Hij heeft gelijk en eigenlijk heeft hij dat meestal. Hij doorziet situaties als anderen ze nog niet door hebben en heeft een oog voor detail waarmee hij anderen overtroeft. Waardoor hij problemen kan zien aankomen en oplossingen kan bedenken als niemand nog door heeft dat er zich een probleem voordoet.
Hij krijgt echter zelden gelijk omdat anderen de problemen niet van verre zien aankomen. Die leven het grootste gedeelte van de tijd in de ongekende “bliss” van onwetendheid. Zich totaal onbewust van het andere perspectief – zíjn perspectief.
Wat hij vergeet – of zelf niet kan zien – is dat zijn perspectief alleen zijn perspectief is. Het zijn slechts zijn gedachten, niets meer, niets minder. Gedachten die voor hem heel realistisch en waar zijn, omdat zijn bewustzijn ze kleur, geur en realiteitszin geeft. Zo zit het menselijke psychologische systeem nu eenmaal in elkaar. Voor hem, voor jou, voor mij.
Dat hij een gedachte, een perspectief heeft, maakt zijn gedachten niet waar, maar hij voelt dat wél als zodanig. Waardoor hij zucht, steunt en soms vecht omdat hij wéét dat hij gelijk heeft, het niet krijgt, maar er wel heel veel waarde aan hecht om dat gelijk te krijgen.
Zou hij weten aan welke wetmatigheid hij onderhevig is (de drie principes: thought, consciousness en mind) dan zou hij zijn gedachten en dus zijn gelijk niet zo serieus nemen. En een veel makkelijker en plezieriger leven leiden. Makkelijker los kunnen laten. Meer verbondenheid met anderen kunnen voelen. Minder stress hebben. Gelukkiger zijn.
Lees “zij” waar nu “hij” staat. En het gaat over mij, tot een paar jaar geleden. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen: het leeft stukken makkelijker en fijner als je kunt zien dat je gelijk niets meer en niets minder is dan een willekeurige gedachte die je té serieus neemt. 😉