Is het je weleens opgevallen dat je (bijna) altijd sneller wilt dan dat het tempo van het leven daadwerkelijk is? Als de bus een paar minuten te laat is, geeft dat onrust en onvrede. In de file heb je het gevoel dat je je tijd verdoet. De internetverbinding kan sneller, het water voor de eieren kookt niet snel genoeg of het duurt te lang voor je bad is volgelopen.
We leven het leven, dat zijn eigen beloop heeft, en vechten ondertussen met dat leven omdat het sneller moet. Sneller succes, sneller alles. Met uitzondering misschien van een lekkere vakantie of een romantische nacht: die mag zo lang als mogelijk duren.
Zonder het te willen en zonder het te beseffen, creëer je enorm veel stress door gebrek aan acceptatie van de tijd die dingen nodig hebben. Of het nu het genezen van een ziekte is, zwanger worden, klanten krijgen of verliefd worden… we willen het sneller dan de tijd die er voor staat.
We willen het NU of minimaal heel snel en denken het tempo te kunnen beïnvloeden door te jagen en door te pushen. En te zuchten, te steunen en te mopperen omdat we “er” nog steeds niet zijn of “het” nog niet bereikt hebben.
Het is alsof we een zaadje in de grond stoppen en het vervolgens niet eens zijn met het tempo waarin dat van nature groeit. Alsof we dat plantje proberen te dwingen om te ontkiemen en er aan gaan trekken, zodat het boven de grond komt, in de verwachting dat het dan sneller groot is. Terwijl het daar in werkelijkheid kapot van gaat.
Het doet me denken aan iemand die de boot naar Engeland neemt en op het dek heel hard op een hometrainer fietst, in de illusie dat hij daardoor eerder aan de overkant is. In praktijk gaat de boot zo snel als hij gaat en heb je daar als passagier geen invloed op. En toch trapt en trapt deze fietser zich in het zweet, denkend aan dat het sneller moet. En denkende dat zijn inspanning zinvol is.
Het is een totale verspilling van energie die het leven er niet leuker of makkelijker op maakt. Integendeel; het is frustrerend!
Bovendien gaat het uit van de foutieve veronderstelling dat we invloed op de snelheid van de boot (het leven) hebben. Dat hebben we niet.
Het leven loopt zoals het loopt en gaat vrijwel altijd langzamer dan wij als mensen willen. En daartegen vechten heeft totaal geen zin en is onnodig stressvol.
Het leeft veel prettiger (en je bereikt net zoveel) als je vertraagt naar de snelheid van het leven. Als je kunt accepteren dat je eigenlijk geen controle hebt.
Dan kun je vanaf de boot genieten van het uitzicht. En er op vertrouwen dat je er toch wel komt. Misschien niet zo snel als je had gepland, maar wél veel uitgeruster, meer ontspannen en met meer plezier.
Joseph Bailey schreef er een geweldig boek over: “Slowing down to the speed of life“. Een aanrader!
Meer weten over hoe jij dit voor jezelf kunt bereiken? Bel of mail me: 035 – 588 51 49 of contact@3principles.nl voor een vrijblijvend persoonlijk gesprek.